5 Essential Elements For นิทานรัก
5 Essential Elements For นิทานรัก
Blog Article
นิทานอีสปเรื่อง : คนเลี้ยงแพะกับแพะป่า
ลูกกวางตัวหนึ่งมีตาข้างเดียว มันรู้ตัวดีว่าไม่สามารถระวังภัยได้ตลอดเวลา...อ่านต่อ
จนกระทั่งวันหนึ่งเขาเจอเจ้าหญิงองค์หนึ่ง
"แต่ว่าสาวน้อย.. เอาตะกร้าเล็ก ๆ ไปแค่นี้ คุณยายเสียใจแย่เลย ฉันว่าเราไปเก็บดอกไม้สวย ๆ มาเป็นของขวัญเพิ่มกันเถอะ" หมาป่าชักชวนให้หนูน้อยหมวกแดงออกนอกเส้นทาง มันจะได้รีบตรงไปจับคุณยายกินก่อน แล้วดักรอหนูน้อยหมวกแดงที่บ้านนั้นเลย
หมาป่าเดินมาพบม้าที่กลางทางระหว่างทุ่งมันไม่อาจเอาชนะ...อ่านต่อ
ณ ป่าใหญ่แห่งหนึ่ง มีสิงโตกับกระต่ายป่าจอมขี้ขลาดเป็นเพื่อนกัน...อ่านต่อ
"อ๋อ อย่างนี้นี่เอง เจ้านี่เก่งไม่เบา ส่วนท่านเทพก็ช่างมีเมตตาต่อพวกเราเหลือเกิน" คุณลุงกบชื่นชมความพยายามของกบวัยรุ่น แล้วกบทุกตัวต่างโห่ร้องดีใจ พร้อมคำนับขอนไม้ผู้เป็นเจ้านายใหม่อย่างปลื้มใจ
กาลครั้งหนึ่ง มีห่านตัวหนึ่งมีขนสีขาวราวกับหิมะ มันรู้สึกภาคภูมิใจอย่างมาก...อ่านต่อ
กาลครั้งหนึ่ง ณ ป่าอันกว้างใหญ่ มีลูกแกะขนปุยตัวน้อยเดินเล่นอย่างเพลิดเพลิน จนมาเจอเข้ากับลำธารแห่งหนึ่ง มันจึงแวะดื่มน้ำด้วยความกระหายพร้อมพูดออกมาว่า "วันนี้อากาศดีจังเลย ข้าคิดว่าจะวิ่งเล่นต่ออีกสักหน่อย กลับบ้านช้าแค่นิดเดียว คุณแม่แกะคงไม่ว่าอะไรหรอกเนอะ"
ทักทาย กระดานบันทึก นักเขียนนิทานและวิธีแต่งนิทานของเขา
เขาอยู่ในป่าแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ห่างจากอาณาจักรมากนัก
ในปีแรก ๆ นิทานรักของสองเรา นิทานความรักที่ผมแต่ง มีโครงสร้างของเรื่องราวไม่ต่างไปจากนิทานอมตะทั้งหลาย คือเป็นนิทานความรัก ที่มีเจ้าหญิง เจ้าชาย พ่อมด แม่มด และมีอุปสรรคบางอย่างที่ต้องฝ่าฟัน แต่เมื่อผมแต่งนิทานไปหลาย ๆ ปี และเริ่มมีความเป็นนักแต่งนิทานมืออาชีพมากขึ้นเรื่อย ๆ ผมจึงท้าทายตัวเอง ด้วยการแต่งนิทานรักสุดพิลึก เพื่อท้าทายตัวเองด้วยเงื่อนไขบางอย่าง ซึ่งทำให้การแต่งนิทานยากขึ้น แต่ได้นิทานก่อนนอนเกี่ยวกับความรักที่สนุก….แบบไม่ซ้ำซาก
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ป่าผืนใหญ่ที่เหล่าสัตว์ได้อาศัยพักพิงเกิดความแห้งแล้งกันดาร มีแหล่งน้ำและอาหารไม่เพียงพอต่อการประทังชีวิต เจ้าสุนัขจิ้งจอกที่อาศัยอยู่ที่แห่งนี้มาเนิ่นนาน จึงตัดสินใจออกเดินทางด้วยหวังใจว่าจะเจอกับแหล่งหากินอันอุดมสมบูรณ์ มันเริ่มเดินรอนแรมอยู่หลายวัน ไม่ได้กินแม้กระทั่งน้ำสักหยดจนเริ่มหมดแรง "เอายังไงล่ะเรา เดินมาไกลขนาดนี้แล้วยังไม่เจออะไร ควรตัดใจแล้วกลับไปที่เดิมดีไหมนะ" สุนัขจิ้งจอกผู้หิวโหยบ่นกับตัวเอง "ไหน ๆ ก็มาแล้ว เดินต่อไปอีกหน่อยก็แล้วกันนะ" มันจึงรุดหน้าเดินต่อไปอย่างอ่อนแรง
จนกระทั่งวันหนึ่งเขาได้ข่าวว่ามีเจ้าชายรูปงามองค์หนึ่งผ่านการทดสอบเลือกคู่ของพระราชาได้